پل گلدین گیت
پل گلدن گیت که با هزینه 35 میلیون دلار ظرف مدت 4 سال در سانفرانسیسکو ساخته شد، شمال این شهر را به جنوب آن متصل می‌کند. این پل در 28 می سال 1937 ساعت 12 بعدازظهر به روی وسایل نقلیه باز شد. این پل معلق 4200 فوت طول دارد و سال‌هاست که مستحکم پابرجا مانده است. ارتفاع این پل از سطح آب 220 فوت و وزن آن 887000 تن است. دو برجی که در طول این پل ساخته شده‌اند 746 فوت ارتفاع دارند.
در سال 1997، حدود 41381000 وسیله نقلیه از روی این پل عبور کردند. 30 نفر در هنگام ساخت این پل از روی آن سقوط کردند و به دلیل وزش بادهای شدید، کارگران در هنگام ساخت آن با مشکلات بسیاری مواجه شدند. ساکنین شهر سانفرانسیسکو این پل را نماد شهر خود به حساب می‌آورند. داستان‌ها و مسایل عجیب و جالبی در مورد این پل وجود دارد. این پل علی رغم نام خود (گلدن گیت به معنی دروازه طلایی) به رنگ طلایی نیست ولی برخی معتقدند که این پل هر سال رنگ می‌شود، در حالی که این امر حقیقت ندارد و تاکنون فقط دو بار رنگ شده است: یک بار در سال 1937 و بار دیگر در فاصله سال‌های 1995 1965.
گفته می‌شود که پل گلدن گیت بزرگ‌ترین پل دنیاست. البته این امر در فاصله سال‌های 1937 تا 1964 صحت داشت ولی با ساخت پل ورازانو نروزبین بروکلین و جزیره استیتن در نیویورک، گلدن گیت دیگر در زمره طولانی‌ترین پل معلق دنیا به شمار نمی‌آمد. البته در حال حاضر با ساخت پل‌هایی در منطقه آسیا و اسکاندیناوی (بخشی از شمال اروپا که شامل دانمارک، نروژ، سوئد و فنلاند می‌شود)، تعیین بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین پل در دنیا مشکل می‌شود. پل گلدن گیت برای میلیون‌ها نفر ساکنین از شهر بزرگ سانفرانسیسکو نقش کلیدی را در برقراری ارتباط و اتصال نقاط مختلف دارد و در واقع به استثنای پل بروکلین هیچ پلی در آمریکا به اندازه این پل از اهمیت و محبوبیت برخوردار نیست. در ماه آگوست سال 2002 پروژه‌ای با هزینه‌ای معادل 16 میلیارد دلار به مقاوم‌سازی این پل در برابر زلزله اختصاص یافت. پل گلدن گیت، ابتکار مهندس مشهور جوزف استراس Joseph B. Strauss بود که پیش از این طراحی 400 پل متحرک را برعهده داشت. ایرونیگ مارو، مهندس معمار و مهندس چارلز آلتون الیس و لئون مویسیف از طراحان پل در اجرای این پروژه بزرگ مشارکت داشتند. ساخت این پل از 5 ژانویه سال 1933 شروع شد و در آوریل 1937 به پایان رسید و در 27 می همان سال برای تردد عابران پیاده آزاد شد. این پل تنها راه خروجی سانفرانسیسکو به سمت شمال است و از 6 مسیر مخصوص تردد وسایل نقلیه و دو مسیر محل عبور عابران پیاده در هر دو طرف تشکیل شده است در اول سپتامبر سال 2002 عوارض تردد از روی این پل برای وسایل نقلیه موتوری از 3 دلار به 5 دلار افزایش یافت. دوچرخه، موتور و عابر پیاده از پرداخت عوارض معاف هستند.
محدودیت سرعت حرکت روی پل گلدن گیت در اول اکتبر سال 1983 از 90 کیلومتر در ساعت به 70 کیلومتر در ساعت کاهش یافت. رنگ این پل نارنجی متمایل به قرمز است که این رنگ برای هماهنگی این پل با محیط اطراف خود و جلوه بیشتر آن در مه و غبار (که از شرایط آب و هوایی ویژه آن منطقه است) انتخاب شده است.
این پل از نظر زیبایی‌شناسی و معماری در نوع خود منحصر به فرد است. در ماه جون سال 2001 انجمن مهندسان عمران آمریکا چند بنا را با نام «بناهای هزاره» معرفی کردند. این بناها عبارت بودند از کانال پاناما، ساختمان ایمپایراستیت و پل گلدن گیت.
عکس سیاه سفد مربوط به دوران ساخت پل 1936
